هیأت فرهنگی شهید هادی زاده

سلام علی آل یاسین...!(262)

           مقدمه نشریه هادی شماره 81 و 82

السلام علیکم یااهلبیت النبوه

….

والتامین فی محبت الله

....

جایگاه محبت الهی

محبت الهی بزرگترین سرمایه ای است که سالک الی الله میتواند نحصیل کند و سالار شهیدان امام حسین علیه السلام در دعای عظیم الشان عرفه محروم از این سرمایه بی نظیر و بی بدیل را گرفتار خسران و زیانکاری می داند:

تفسیر شریف تسنیم 1(نشریه هادی شماره 81و82)

6-معبد، بازار تجارت با خدا  

بيشترين تعبير درباره تجارت معنوى انسان­ها با خدا در قرآن كريم به صورت بيع، شراء و اشتراء است و شايد تعبير بيع از معابد ترسايان نيز ناظر به همين معنا باشد: مراكز عبادى، بازارى است كه انسانها جان و مال خود را در آن جا مى فروشند و لقاى خدا را مى خرند و اگر قانون نباشد تا مانع تجاوز متجاوزان گردد، آنان با منهدم ساختن مراكز عبادت، انسانها را به بردگى و بندگى خود مى كشاند؛ زيرا تنها پايگاهى كه مانع سلطه پذيرى انسان است، مراكز عبادت است.

تفسیر شریف تسنیم2 (نشریه هادی شماره 81 و 82)

رأي علاّمه‌طباطبايي درباره راز آيات متشابه در قرآن

بررسي دقيق سخنان متقدّمان و متأخران در زمينه سرّ اشتمال قرآن بر متشابه، روشن مي‌كند كه رأي حضرت علاّمه طباطبايي(قدس‌سرّه) تحوّلي است در تفسير؛ نه نظريّه‌اي در رديف ديگر نظريات، زيرا همه آراي ديگران بر اين استوار است كه متشابه را نيز مانند محكم خداي سبحان نازل كرده است؛ امّا ايشان سراسر قرآن را محكم مي‌داند و متشابه را برگرفته از فكر بشرِ غيرِ معصوم مي‌شمارد: همان‌گونه كه باران پيش از رسيدن به زمين و ايجاد سيل، كفي همراه ندارد و تنها از حركت و خروش آب است كه سيل پديد مي‌آيد و سرانجام نيز با جريان همين آب، كف باطل از ميان مي‌رود و آب سودمند به حال بشر برجا مي‌ماند: ﴿فَاَمَّا الزَّبَدُ فَيَذهَبُ جُفاءً واَمّا ما يَنفَعُ النّاسَ فَيَمكُثُ فِي الاَرض﴾(سوره رعد، آيه 17) خداي سبحان هم محكمات را فرو فرستاده است، نه متشابهات را. گم كردگان راه مي‌پنداشتند خداوند متشابه را نازل كرده است، از اين‌رو به توجيه اشتمال قرآن بر متشابه پرداختند؛ امّا به نظر استاد، علامه طباطبايي سراسر قرآن كريم محكم است و هنگام رسيدن به نشئه فكر بشرِ غير معصوم، تشابه مي‌يابد، پس حضرت استاد (قدس‌سرّه) در اين مسئله نيز همانند ديگر مباحث قرآني، رهاورد جديدي دارند. (الميزان، ج3، ص72 ـ 71)

ايشان در اين زمينه يك مقدمه و پنج اصل بيان مي‌كنند و سپس از آن‌ها ده نتيجه مي‌گيرند.

سلام علی آل یاسین...(261)

امتياز ائمه(عليهم‌السلام) بر ديگر معلمان حکمت و حکیمان الهی، اين است كه آنان معدن تكوّن و تشكيل حكمت و منبع جوشش آن هستند؛ يعني همان طور كه خاك و گل مستعدّ طلا و نقره شدن، بايد در زميني مخصوص قرار گيرد تا به طلا و نقره تبديل شود و بدون گذراندن اين مرحله، به چنين قابليتي نمي‌رسد، آنچه از فيوضات الهي كه تنزّل مي‌كند، بايد در معدن وجود ائمه(عليهم‌السلام) ذخيره شود تا بعد از ترقيق، مورد استفاده ديگران قرار گيرد. يعني از آنجا بايد بجوشد و هر كسي به مقدار توان و استعداد خود از آن بهره ببرد. از اين رو به گفته جابربن‌عبدالله انصاري:

سلام علی آل یاسین...(260)

بسم الله الرحمن الرحیم

مراحل گوناگون خلقت، حقايقي را در خود نهفته دارد كه برخي از آنها با حواس ظاهري يا تعقّل و انديشيدن به دست مي‌آيد، ليكن بسياري از آنها نه با حواس ظاهري و تجربه، فهميدني است و نه به صيد تعقّل و تفكّر درامي‌آيد. اينها همان اسرار نظام هستي است كه ممكن است هر يك از موجودات عوالم مختلف خلقت، حامل بخشي از آنها باشد و حتي ممكن است خودش نيز نداند كه سرّي را در خود نهفته دارد.

تفسیر شریف تسنیم(نشریه هادی 80)

گزیده تفسیر

از منظر قرآن حیات دنیوی محل تجارت پرسود با خداوند و یا تجارت بی­منفعت با شیطان است. سرمایه انسان در این بازار، هدایت درونی(فطرت)، هدایت بیرونی(وحی)، نیروهای ادراکی و تحریکی و عمر آدمی است. در این تجارت فروشنده، عین کالا و خریدار عین بهاست. در این تجارت منافقان تمام سرمایه را می­بازند.

تفسیر شریف تسنیم2 (نشریه هادی شماره 80)

آیه 7 سوره آل عمران...

راز كاربرد متشابه در قرآن

«تشابه» از اوصاف لفظي، مانند عموم يا اطلاق يا اجمال نيست، زيرا لفظ مجملْ ظهوري ندارد. آري ممكن است كسي آن را مطابق رأي خود معنا كند؛ لكن شأنيّت فتنه‏زايي ندارد، چون براي همگان مفهوم روشني ندارد تا دستاويز بيماردلان قرار گيرد، چنان‏كه عمل كردن به آيه عام يا مطلق، بي‏اعتنا به مخصّص يا مقيّد، خلاف است؛ امّا فتنه‏انگيز نيست؛ ولي متشابه در معناي خود ظهور دارد، گرچه آن معناي ظاهر حق نيست و حق نماست؛ مثلاً آيه ﴿اِنَّ رَبَّكَ لَبِالمِرصاد) 1) به خوبي دلالت دارد كه خدا در كمين است؛ امّا عقل نمي‏پذيرد كه خداي مجرّد محض و پيراسته از جسم و ماده، در كمين جسماني باشد؛ لكن ارجاع اين آيه به آيه محكمي چون ﴿لَيسَ كَمِثلِهِ شي‏ء)2) روشن مي‏سازد كه مترصّد بودن، صفتِ فعل خداست نه ذات؛ و فعل خدا موجود امكاني است، پس مي‏شود در مكان معيّني ظهور كند.