اخلاق و عرفان

اهمیت شب قدر

    شب قدر آن است که انسان طیّار گونه دست هزارها نفر را بگیرد و به بهشت ببرد.

متن کامل سخنان مرجع تقلید بزرگ شیعیان، حضرت آیت الله جوادی آملی(دامت برکاته) به شرح زیر است:

«بسم الله الرحمن الرحیم
 

در شب قدر، سخن از «لَیلَة القَدرِ خِیر مِنْ ألفِ شَهر است» که انسان یک شبه ره هشتاد ساله می‌رود، این راه دشوار نیست. اگر دشوار بود ما را امر نمی‌کردند، دعوت نمی‌کردند. دشواری مال کسی است که کوله بار خود را بر دوش دارد. اگر بار خودبینی را به زمین بگذارد، سبک می‌شود. وقتی سبک شد، پروازش آسان است! این پرکشیدن با سنگین بال و سنگین بار بودن ممکن نیست.

اگر قرآن به سر می‌گذاریم، هدف تنها این نباشد که خدا گناهان ما را بیامرزد، ما را به جهنم نبرد، ما را به بهشت ببرد. اینها ریخت و پاش سفره شب قدر است. وقتی یک دوستی سفره‌ای پهن می‌کند، مائده الهی و مَأدبة الهی می‌چیند، مهمان‌های خود را به بهترین وجه پذیرایی می‌کند. وقتی مهمان‌ها برخاستند، سفره برچیده می‌شود، آن ریزه‌های سفره را می‌ریزند؛ مرغ‌ها آن ریزه‌های سفره را می‌چینند.

ریزه سفره شب قدر این است که کسی نسوزد، به جهنم نرود. اینها شب قدر نیست. شب قدر آن است:

نامه‌ای از آیت‌الله بهجت(رضوان الله علیه)

 


باسمه تعالی

آقایانی که طالب مواعظ هستند از ایشان سؤال می‌شود: آیا به مواعظی که تا حال شنیده‌اید عمل کرده‌اید یا نه؟ آیا می‌دانید که هرکس به معلومات خود عمل کرد، خداوند مجهولات او را معلوم می‌فرماید؟ آیا اگر عمل به معلومات-اختیاراً- ننماید شایسته است توقع زیادتی معلومات؟

ثانیه هایی از درس اخلاق 93/3/22

بسم الله الرحمن الرحیم

از وجود مبارك امام رضا(صلوات الله و سلامه عليه) نقل مي‌كند كه به يكي از اصحابش فرمود كه بحث رسمي مردم خراسان چيست؟ عرض كردند يابن رسول الله! آنها درباره امامت و اينها بحث مي‌كنند كه آيا انتخابي است يا انتصابي است، امام را ما چطور انتخاب كنيم فرمود همين! اينها چه مي‌دانند امامت چيست، «اَلإِمَامُ وَاحِدُ دَهرِهِ لا يُدَانِيهِ أَحَدٌ» يك موجود كامل در اين عالَم هست به نام امام, احدي همتاي او نيست: «أَينَ الإِختِيِارُ مِن هَذَا وَ أَينَ العُقُولُ عَن هَذَا»؛[6] عقل كه امامت را نمي‌شناسد, امام را نمي‌شناسد تا او را انتخاب كند «اَلإِمَامُ وَاحِدُ دَهرِهِ لا يُدَانِيهِ أَحَدٌ» اين نكره در سياق نفي است؛ يعني احدي همتاي امام نيست «أَينَ الإِختِيِارُ مِن هَذَا وَ أَينَ العُقُولُ عَن هَذَا» اين از غرر روايات ماست كه مرحوم كليني در جلد اول كافي در كتاب حجّة در بحث باب جامع نادر ذكر كرده است.  

 

دقایقی از درس اخلاق 93/3/15

بسم الله الرحمن الرحیم

يك نكته درباره قيام امام به عرضتان برسد كه در جمع دوستان ديگر هم مطرح شد و يك نكته هم وظيفه ما در ماه پربركت شعبان كه ذخيره سالانه ما باشد. امام راحل(رضوان الله تعالي عليه) آن طوري كه در اوّلين سالگرد رحلتشان يا اوايل رحلتشان به عرض همه شنونده‌ها رسيد اين بود كه امام راحل؛ نظير فقها و اصوليون يا حكما و مفسّران ديگر كارش اين نبود كه يك مطلب جديدي در برابر مطالب فراوان علمي اضافه كند. امام راحل گذشته از اينكه مطالب فراوان علمي ارائه كردند نظامي را نشان دادند كه در آن نظام رابطهٴ فقيه با جامعه, رابطهٴ امام و امت مي‌شد.

ثانیه هایی از درس اخلاق 93/3/1

راه برای ناز و نیاز باز است ...
در اين دعاي هر شب ماه مبارك رمضان دعاي «افتتاح» كه از وجود مبارك امام عصر رسيده است، به ما اجازه دادند به خدا بگوييم, خدايا من هم براي نياز آمدم كه در هر بخش محتاج تو هستم و از تو خواسته‌اي دارم هم براي ناز آمدم «مُدِلَّاً عَلَيکَ»،[5] اِدلال يعني دَلال و غنج و ناز, خدايا من براي ناز كردن آمدم مي‌خواهم با تو ناز كنم. اين دعا كجا آن دعاها كجا! اين انسان با خدا راز و نياز كند به عنوان يك دوست حرف بزند كه من مي‌خواهم تو را ببينم گوشه‌اي نشان بدهد انسان جان مي‌بازد، مگر ديدني است «مُدِلَّاً عَلَيكَ»اينها راه باز است, اينها براي جهاد اكبر است. آن‌كه هميشه گرفتار اين است كه خدايا به من اين بده, آن بده, اين در محدوده جهاد اصغر و اوسط است. در ماه شعبان كه اوج آن مناجات‌هاست, خدايا تو با من مناجات كن!

دلیل عبارت “جَمِیعَ شَرِّ الدُّنْیَا وَ شَرِّ الْآخِرَةِ”

        

سلام عزیزان! "در دعای ماه رجب جملاتی وجود دارد که در آن عباراتی را که برای خیر به کار برده شده با عباراتی که برای شر استعمال شده با هم فرق می کند و آن عبارت است از: «أعطنی بمسئلتی ایاک جمیع خیر الدنیا و جمیع خیر الآخره و اصرف عنی بمسئلتی ایاک جمیع شر الدنیا و شر الآخره» در این مقال در صدد بیان این فرق هستیم.

فتامل (6)

نامه دانشجوی شهید سید حسین علم الهدی به خواهرش{به همه خواهران و برادرانش و انشاالله به من و شما}


با نفس آرام، بخوانید!

(برگرفته از سایت تابناک:)یک سال از درگذشت  آیت الله حاج آقامجتبی تهرانی سپری شد و مشتاقان این عارف عالیقدر از شنیدن ندای «واسمع ندایی...» او محروم گشتند. شاگردانش در غم دوری‌اش نوشتند: «شب های احیاء کاسه هایمان خالی بود تا دوباره کسی برایمان «یا ایها العزیز...» بگوید و از مولایمان، «قطب عالم امکان» (عج) بخواهد که تقدیرمان را به بهترین نحو ثبت و ضبط فرماید. دیگر میان ما نبود تا مرجعیت و فقاهت را کنار گذارد و با توسل به باطن لیله قدر، برایمان روضه درب نیم سوخته بخواند.

به ما آموخته بود که «اگر کسی چشم به دنیا نداشته باشد، دل‌‌های مردم به او جلب می‌‌شود» و بعدها فهمیدیم دلیل عزت او را. گفته بود «بهترین رفیقت کسی است که تو را به یاد خدا می اندازد.» و یاد این بهترین رفیق هرگز از لوح دل و جان ما نرود....

منتخبی از خاطرات نقل شده از ایشان:

صدقه‌ای که رد نمی‌شود

ایشان می‌گفتند: «اگرخواستی صدقه بدهی، همین‌طوری صدقه نده؛ زرنگ باش، حواست جمع باشد، صدقه را از طرف امام رضا علیه‌السلام برای سلامتی آقا امام زمان‌عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف بده. برای دو معصوم است، دو معصومی که خدا آنها را دوست دارد. ممکن نیست که خداوند این صدقه را رد کند. تو هم اینجا واسطه‌گری‌ات را می‌کنی. تو واسطه‌ای و همین حق واسطه‌گری است که اجازه می‌دهد تو به مراحل خاص برسی.

چرا زن دوم؟

سلام علی آل یاسین...!(164)

مسر شهيد دكتر احمد رحيمي؛ ساكن مشهد مقدس مي گويد: پس از مدت ها در رويايي شيرين ديدم: درون قطار به همراه دخترم؛ آسيه نشسته ام. بيرون پنجره سيدي سبز پوش بود كه نور بر صورتش احاطه داشت، او مرا محو خود كرده بود. با اشاره ي كسي كه در كنارش ايستاده بودم، نگاهم را از آن سيد برداشتم. خدا مي داند چقدر از ديدنش خوشحال شدم. او كسي جز احمد نبود. به من اشاره كرد و با صدايي رسا گفت: ناراحت نباش، من دارم مي آيم.

فرداي آن روز بي صبرانه منتظر تعبير خوابم بودم. دخترم؛ آسيه كه تا آن زمان فقط كلمات نامفهومي را تكرار مي كرد، بدون مقدمه شروع كرد به بابا گفتن!

شما اینجا هستید: خانه مقاله ها اخلاق و عرفان